Μια Μύγα μες στο Γάλα

Τίτλος: Μια μύγα μες στο γάλα

Συγγραφέας : Αικατερίνη Ράπτη

..........................................................................................................................................

-Δε θέλω να πιώ το γάλα μου!

Μα πρέπει, για να σου περάσει ο βήχας...

-Όχιιιιι…

-Δε θα γίνεις καλά αν δεν ακούς.

-Να μη γίνω...

-Έτσι λες και μετά κλαις. Έλα πιες λίγο, μόνο λίγο. Δε θες να γίνεις μεγάλος;

-Δε θέλωωωω...

..........................................................................................................................................

Η μαμά άφησε το γάλα στο τραπέζι. Πάλι ο Νεκτάριος δε θέλει να πιεί το γάλα του. Και τώρα που είναι άρρωστος και έχει βήχα η γιατρός λέει πως πρέπει να πίνει πολλά ζεστά για να γίνει καλά. Έλα όμως που ο Νεκτάριος έχει πεισμώσει...

-Δε θέλωωω... ακούγεται όλη μέρα μες στο σπίτι. Βρε καλέ μου, Βρε χρυσέ μου, τίποτα. Η μαμά στρενοχωρημένη φεύγει και πάει στο άλλο δωμάτιο. Ο Νεκτάριος κάθεται μόνος του στην κουζίνα. Ώσπου ξαφνικά...

-Ζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ, Ζζζζζζζζζζζζζζζ

-Τι είναι αυτό που πετάει;

-Ζζζζζζζζζζ, Ζζζζζζζζζζζζζζζζ

-Μια μύγα! Η μύγα πετάει γύρω απ’το κεφάλι του Νεκτάριου... Εσύ μας έλειπες τώρα! , μονολογεί ο Νεκτάριος.

-Γιατί παρακαλώ; Σε ενοχλώ; Και είμαι μυγούλης δεν είμαι μύγα!

Ο Νεκτάριος γουρλώνει τα μάτια!

-Μα ποιός μίλησε;

-Εγώ, είπε ο μυγούλης και προσγειώθηκε στον ώμο του Νεκτάριου. Γιατί; Δε σου γεμίζω το μάτι;

-Μα, οι μύγες δε μιλάνε. Και πετάνε μόνο το καλοκαίρι, όχι το χειμώνα. Έτσι λέει πάντα ο μπαμπάς και η μαμά, είπε ο Νεκτάριος όλο απορία.

-Εγώ και μιλάω και πετάω το χειμώνα, είπε περήφανα ο μυγούλης.

-Και τι δουλειά έχεις στην κουζίνα μας;

-Να, είδα πως δεν πίνεις το γάλα σου και ήρθα να το πιω εγώ.

-Εσύ;

-Ναι, εγώ. Είναι κρίμα να πάει χαμένο ένα τόσο ωραίο ποτήρι. Είναι ζεστό και είναι ότι πρέπει για το λαιμό μου.

-Έχεις κι εσύ βήχα; Ρώτησε ο Νεκτάριος γεμάτος έκπληξη.

-Μα εσύ δεν ξέρεις τίποτα για τις μύγες! Αλλά φαίνεται πως δεν πρέπει να είσαι και πολύ έξυπνος, αφού και το γάλα σου δεν το πίνεις...

- Τί λες καλέ; Εγώ είμαι πανέξυπνος, είπε ο Νεκτάριος πεισμωμένα.

- Αν ήσουν έξυπνος θα είχες πιει το γάλα σου πριν κρυώσει και δε θα το άφηνες να στο πιώ εγώ... Και σαν αστραπή ο μυγούλης πέταξε στο ποτήρι κι άρχισε να ρουφάει το γάλα τόσο γρήγορα που σε λίγο το είχε κιόλας τελειώσει!

Ο Νεκτάριος απόμεινε να τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα.

-Μα εσύ το ήπιες όλο, αναφώνησε.

-Ε, τι με πέρασες, μισή μερίδα; Μπορεί να είμαι μικρός αλλά είμαι έξυπνος. Αχ, ζεστάθηκα τώρα, είπε ο μυγούλης και ξαναπέταξε στον ώμο του Νεκτάριου.

-Θα σου πω ένα μυστικό, του είπε. Κοίτα να πίνεις το γάλα σου για να γίνεις γρήγορα καλά. Σε λίγες μέρες θα χιονίσει και ξέρω πόσο σου αρέσει να παίζεις με το χιόνι.

-Ξέρεις; Πώς το ξέρεις εσύ αυτό;

-Γιατί αρέσει σε όλα τα παιδάκια χαζούλη! Και αν δε γίνεις γρήγορα καλά αποκλείεται να σε αφήσουν να βγεις έξω και να παίξεις με τα άλλα παιδιά. Πάντως, αν δε θες, να μου το πεις από τώρα να το ξέρω, για να έρθω να στο ξαναπιώ. Αχ, ήταν πολύ ωραίο.

-Νεκτάριε, με ποιόν μιλάς; Φώναξε η μαμά από το διπλανό δωμάτιο.

-Φεύγω, είπε ο μυγούλης βιαστικά. Θα ξανάρθω αύριο να πιω το γάλα σου. Θα γίνω ο πιο έξυπνος και δυνατός μυγούλης στην παρέα! Γειά σου Νεκτάριεεε, είπε και πέταξε μακριά.

-Μπράβο Νεκτάριε, το ήπιες όλο το γάλα σου! Είπε η μαμά βλέποντας το ποτήρι άδειο πάνω στο τραπέζι.

-Μα, δεν το ήπια εγώ, ο μυγούλης το ήπιε, είπε διστακτικά ο Νεκτάριος.

-Α, ναι; Χαμογέλασε η μαμά. Ο Νεκτάριος σήκώθηκε απ’το τραπέζι σκεπτικός και πήγε κοντά της.

-Μαμάαα;

-Έλα

-Αν πίνω το γάλα μου θα γίνω γρήγορα καλά;

-Βέβαια.

-Και θα ψηλώσω;

-Φυσικά!

-Και θα γίνω κι έξυπνος;

-Ναι. Γιατί τόσες ερωτήσεις;

-Τίποτα, τίποτα. Μαμά, λες να χιονίσει;

-Είπαν πως την άλλη εβδομάδα θα πέσει η θερμοκρασία. Να δούμε...

Το βράδυ ο Νεκτάριος δεν είχε ύπνο. Μα να τον πει χαζό ένας μυγούλης; Και το χιόνι; Ήθελε σαν τρελός να παίξει στο χιόνι και να φτιάξει χιονάνθρωπο. Ο μπαμπάς άλλωστε του το είχε υποσχεθεί από πέρυσι, που ήταν πάλι άρρωστος και δε μπόρεσε να βγει έξω και να παίξει. Ε, όχι, φέτος δε θα την ξαναπάθαινε.

Πρωί, πρωί, έτρεξε γρήγορα στο μπάνιο, πλύθηκε, χτενίστηκε και στρογγυλοκάθισε πρώτος πρώτος στο τραπέζι για πρωινό.

-Μαμά, θέλω γάλα!

-Τι; Είπε η μαμά ξαφνιασμένη. Είσαι καλά; Μήπως έχεις πυρετό; Και έβαλε το χέρι της στο μέτωπο του Νεκτάριου για να βεβαιωθεί πως δεν έχει.

-Όχι, είμαι μια χαρά. Είπε ο Νεκτάριος χαμογελώντας. Θέλω όμως να το πιώ πάλι μόνος μου το γάλα, όπως χθες. Θα πας μέσα;

-Καλά. Πρόσεχε όμως γιατί σα να πήρε το μάτι μου μια μύγα να τριγυρνάει. Πώς μπήκε μέσα ούτε που κατάλαβα.

Μόλις βγήκε η μαμά απ’το δωμάτιο, βγήκε κι ο μυγούλης απ’την κρυψώνα του και...

Ζζζζζζζζζζζζζ ντουπ,  πήγε και κάθισε στον ώμο του Νεκτάριου.

-Καλημέρα Νεκτάριε.

-Καλημέρα μυγούλη.

-Τι αποφάσισες λοιπόν; Θα πιείς το γάλα σου ή θα το πιώ εγώ; Άντε, γρήγορα γιατί έχω και δουλειές.

-Θα το πιώ, θα το πιώ, για να γίνω γρήγορα καλά, και να ψηλώσω, και να γίνω δυνατός κι έξυπνος.

-Χμμμ...σα να έβαλες λίγο μυαλό βλέπω. Βέβαια αυτό δε με συμφέρει, γιατί τώρα θα μείνω εγώ νηστικός, είπε ο μυγούλης προβληματισμένος.

-Κοίτα, είπε ο Νεκτάριος. Θα πιώ εγώ το γάλα και θα σου αφήσω κι εσένα λίγο στον πάτο για να σε ευχαριστήσω.

-Εντάξει, είπε χαρούμενα ο μυγούλης.

Έτσι ο Νεκτάριος ήπιε μια κι έξω όλο του το γάλα, αφήνοντας και λίγο στον πάτο για το φίλο του το μυγούλη. Καθώς όμως κόντευε να τελειώσει, πετάχτηκε από τις φωνές της μαμάς, που μόλις είχε μπει στην κουζίνα.

-Μια μύγα μες στο γάλαααα!!!

.....................................................................................................................................................

Από εκείνη την ημέρα, ο Νεκτάριος έπινε όλο το γάλα του, όχι μόνο το πρωί αλλά και το βράδυ. Και πριν καλά καλά το καταλάβει είχε γίνει περδίκι! Κι όταν χιόνισε, φόρεσε πρώτος, πρώτος το σκούφο και τα γάντια του και βγήκε με το μπαμπά του έξω στο χιόνι. Και καθώς ήταν όλα κάτασπρα, και ξεχώριζε μόνος αυτός -σκούρος- μέσα στο χιόνι, έβαλε κάτι τρανταχτά γέλια που ξάφνιασαν και το μπαμπά ακόμα.

-Μα καλά, τι έπαθες εσύ έτσι ξαφνικά και γελάς; Του είπε.

-Να, είπε ο Νεκτάριος ξεκαρδισμένος, τώρα είμαι κι εγώ σαν τη μύγα μες στο γάλα!!!